Herdenking 4 mei 2020

 

 

Gedicht 4 mei herdenking Tijnje 2020

Onderstaand het gedicht ingesproken door de leerlingen van groep 8 van ús doarpsskoalle De Opstekker.

 

Anderhalve meter zijn we van elkaar gescheiden
Heel soms voelt het even dichterbij

Wanneer ik hoor over de oorlog van lang geleden,
Voor Pake en Beppe is het nog zo dichtbij

Nu denk ik aan hun lijden en verdriet
Hun ogen die mij nog iets zeggen willen

Soms zijn ze ook even heel erg stil
Alsof ze mij nog iets uit willen leggen

Ik hoor de verhalen en lees erover op internet
Hoe gezocht werd naar een hoopgevend levensteken

Ik denk aan onze eigen dorpsgenoten
Die toen gesneuveld zijn, dit mag niet verbleken

Hun leven werd plotseling afgebroken
Te kort geleefd, geliefden ongewild achtergelaten

Voor al deze mensen wil ik aandacht vragen
Dit moeten we nooit vergeten en erover blijven praten

De stille tocht kunnen we dit jaar niet lopen samen
Allemaal bij het monument staan is er ook niet bij

Toch zijn we op deze manier met elkaar verbonden
Beleven we het zo, dat maakt me blij

Ik denk aan al die slachtoffers van toen
Maar ook aan al de vluchtelingen in onze tijd

De Joden, Zigeuners en al die anderen die vervolgd werden
Maar zelfs nu vluchten te veel mensen uit gebieden met strijd

Dorpsgenoten krijgen vandaag van ons vandaag bloemen
Onze gedachten worden in alle stikte verzonden

Ook nu zullen we samen twee minuten stil zijn
Niet dicht bij elkaar, maar toch verbonden

Ik groei hier in vrijheid op, het voelt zo normaal
Straks weer sporten en over straat

Ik ben blij om zo te kunnen leven
En wil graag dat het voor iedereen zo gaat

We moeten veel meer met elkaar delen
We zullen moed, wilskracht en zorg moeten geven

Zo herdenken, dat geeft toekomst
Ik wil zo graag zien dat we met elkaar samen kunnen leven

Frank de Koster